czwartek, 7 lipca 2022

Samotność na szpilkach

Moja samotność ma błękitne oczy i lekko zachrypnięty głos.
Lipiec zapoznał ją z Dumą. Ta w prezencie podarowała jej czerwone buty.
Stoją w korytarzu i ze zdziwieniem przyglądają się, gdy bosa niesie herbatę.
Jutro wyjdą naprzeciw światu. Razem.

o
Etykiety: ,

1 komentarz:

Jesteś.To wystarczy.

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Złote milczenie

  poetka wyciąga czarnopisy zbyt kolorowy ten czas wokół niej nawet mgły mają w sobie mistykę a nie smutek jesiennego welonu maniery...

  • Stary zegar
    Tydzień przyspiesza w okolicach środy. Im więcej mam lat, tym większą ma wartość przyspieszenie. Nie umiem skondensować czasu, a ten śmieje...
  • Z niewysłanych listów
    Panu się zdaje, że może mnie zamknąć w słowie, a ja ponad jutro biegnę chmury zgarniając. Piaskowa droga opowiada mnie z czasów, gdy boso r...
  • Oczekiwanie
    dziś nad ranem zastukał sierpień  gdzieś nad miastem w krzyku syren dzieje się historia  oczekiwanie nie smakuje najlepiej  ma duże oczy i c...