wtorek, 1 listopada 2022

Nadzieja

upomina się o mnie pamięć

szeleści zaszłością

zapachem szamponu

szumem rozdeptanych kapci

nabieram wiary jak oddechu

skrapla się we mnie nadzieja

i płynie z oczu coraz odważniej

o
Etykiety:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Jesteś.To wystarczy.

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Złote milczenie

  poetka wyciąga czarnopisy zbyt kolorowy ten czas wokół niej nawet mgły mają w sobie mistykę a nie smutek jesiennego welonu maniery...

  • Stary zegar
    Tydzień przyspiesza w okolicach środy. Im więcej mam lat, tym większą ma wartość przyspieszenie. Nie umiem skondensować czasu, a ten śmieje...
  • Z niewysłanych listów
    Panu się zdaje, że może mnie zamknąć w słowie, a ja ponad jutro biegnę chmury zgarniając. Piaskowa droga opowiada mnie z czasów, gdy boso r...
  • Oczekiwanie
    dziś nad ranem zastukał sierpień  gdzieś nad miastem w krzyku syren dzieje się historia  oczekiwanie nie smakuje najlepiej  ma duże oczy i c...