Ze snu

Zasypiam i niema spaceruję snem,
w którym żwirowe uliczki uśmiechają się
bezsilnością pełną nieczekania.
Turkot kółek walizek podróżnych
rytmicznie wyśpiewuje echa odbijające się
od zazdrosnych okien kamienic.
Mężczyzna z aparatem obiektywu skierowanym wprost na siebie
uwiecznia pochód młodości, która przechodzi mimo.
Gargulce pokazują go sztywnymi palcami,
tylko gołębie podchodzą ufnie do rąk
zbierając świeżo zmieszany spokój i wyrzuty sumienia.
Sekwencyjnie strzela migawka:
gdy jutro ptakiem będziesz,
nie zapomnij odwiedzić rynku.