czwartek, 25 stycznia 2018

Oddychanie za dwie

Od tygodnia mieszkam na dwa domy. Czasem uciekam do siebie, by ukraść złudzenia i przespać się snem mniej czujnym niż w domu numer dwa.
Ciężki to czas, coraz trudniejszy do zagospodarowania.
Gdy chwila pozwala uciekam w książki, w filmy.
Staram się głęboko oddychać.
Za nas dwie.

----------------
Od 19.41 oddycham sama. Czas się zamknął. Nie myślałam, że to tak boli.

4 komentarze:

  1. Przeczytałam.
    I tu.
    I tam.
    Kaśko od wierszy, ściskam Cię mocno.
    Renata

    OdpowiedzUsuń
  2. Przytulam Cię mocno i łączę w bólu.e.ka

    OdpowiedzUsuń
  3. Kasiu ściskam Cię.

    OdpowiedzUsuń

Jesteś.To wystarczy.

Niebieska

 poetka czasem jest niebieska czasem widać to w jej oczach niekiedy smutkiem wystukuje codzienność  poetka dotyka życie metaforą  stąd czas...