cisza poetce przystoi
milczenie jest sortowaniem smutków
i czekaniem na wenę która się ociąga
poetka zagryza usta
samotność niepisania smakuje metalicznie
wieczorne powietrze szarpie płomień waniliowej świecy
bezpański pies nosem trąca cichnący wtorek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jesteś.To wystarczy.