wypadłam z rytmu pisania
zwyczajnie coraz mniej mam do powiedzenia
coraz więcej noszę w sobie zapachów miejsc kształtów
wdycham to oddalenie górnymi partiami płuc
przyszła wiosna tarmosi mnie zniecierpliwieniem
balkonowy purek nieśmiało wyciąga dłonie do słońca
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jesteś.To wystarczy.