wtorek, 19 marca 2019

Jak nie wierszem go

Zapomnieli, że mieli się ku wierszom
zaprzedali się prozie
codzienności sznurując buty
o
Etykiety:

2 komentarze:

  1. Renata Wu.20 marca 2019 08:52

    Kasia wróciła! I takie piękne słowa

    OdpowiedzUsuń
  2. słodko-winna21 marca 2019 22:59

    Niechże Cię uściskam (wirtualnie) Renato :* pomału wracam do siebie.Pomału.

    OdpowiedzUsuń

Jesteś.To wystarczy.

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

I tak

 Znikam. Tylko czasem mi żal słów niezapisanych, uśmiechów niepochwyconych. A już za chwilę wielkanocne alleluja. Tymczasem okna straszą. A ...

  • ***
    nijak jestem opasana słowem coraz trudniej lirycznieć
  • Konkurs Blog Roku
    Dziś miałam dużo czasu. Czytałam tutaj. Uroczyście rezygnuję z uczestnictwa w Konkursie na Blog Roku. Jakie licho mnie podkusiło?
  • Anioł stróż
    Anioł stróż wcale nie chodzi za tobą na palcach Szykuje miejsca na zatłoczonych parkingach W kieszeniach starych płaszczy garść monet ukryw...