niedziela, 18 października 2015

Drzwi

uparcie milczą
kojarząc kroki i echa przebrzmiałego wczoraj
czasem nieśmiało wspomną czekanie
ciągle te same wierne niezgubionym kluczom
codzienną modlitwą zapraszają dzień bez ciebie

2 komentarze:

  1. Ładnie... Jak zawsze.
    I "obyśmy nie zgubili kluczy, bo to straszny kłopot" :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oj, tak, te klucze zagubione często plączą ścieżki i serca;)

      Usuń

Jesteś.To wystarczy.

I tak

 Znikam. Tylko czasem mi żal słów niezapisanych, uśmiechów niepochwyconych. A już za chwilę wielkanocne alleluja. Tymczasem okna straszą. A ...