Dziś siałam balkonowe kwiecie w rytm starych winyli. Trzaski miały zbawienny wpływ na moją duszę. Czesław wołał dziwny świat, Anna zamieniła się na chwilę w stację pogody, a Elżbieta przekonywała mnie , że do Wenecji stąd dalej co dzień.
Łagodnieję takimi chwilami i nawet domowy maturzysta, który wstał lewą nogą, nie jest w stanie wytracić mnie z tej drogocennej równowagi. Teraz konie Włodzimierza poganiają mijającą niedzielę. A może to niedziela pogania konie?
Potrzebny jest "patefonik" z tubą.
OdpowiedzUsuńI korbka by się zdała:)))
UsuńLubię szum starych płyt.
OdpowiedzUsuńMamy tak samo:))
Usuń